Uzanırken Gülün Boynu Cellada...

Gülyaka sırtında bir morca kaftan
Ebâbil uçursam iklim-i yâre
Elini yur uşşâk bir sırça kaptan
Ufkun zembereği kurulu nâre

Örgüler çözülür siyah perçemden
Rüyâlar sarayı zindan edermiş
Üç çiçek kopardım bir yâsemenden
Zülfüne mihriban haset edermiş

Zâhitler minâda vursa şeytanı
Günah kapıları bir bir kapanır
Âşıkları ıslak mendilden tanı
Her sabah yeryüzü aşka kutsanır

Numan kıskanırmış seni kandilden
Ebvâ’nın müjdesi sardıkça çölü
Dinle olanları kanlı mendilden
Aşksız yaşayanlar şimdiden ölü

Uzanırken gülün boynu cellada
Menekşe kuytuda için çekermiş
Yalvardıkça taze gonca Ferhad’a
Nilüfer geceye inci dökermiş

Rıhtımdan habersiz uçan martılar
Aşkı kanatlarda taşır da durur
Ah görmese seni gülüm avcılar
Sevdâyı bilmeyen kalbinden vurur

Uşşâk fânuslara sığarsa bir gün
Beni gül sultanla Bâbil’de ara
Bir toynak, bir gülüş ve bir de düğün
Zülfün tellerini mermerde tara

Mahzun gülüşlerle sızsan düşüme
Alevlerde kandil beni eritir
Düşse eğer bir gün tâlih peşime
Rindler kadehinde beni tüketir

Özlem ‘senin gittiğin yoldan gelir’
Ateşler içinde yüzer bir kuğu
Fâni kaldırımlar bende dirilir
Hasretin bittiği yer midir doğu

Züleyhâ piriymiş masum günahın
Kenan illerinde kızın rüyâsı
Serin kumlarla örülü serâbın
Yusuf’tadır bu çağrının hülyâsı

Lahdimin üstünde zümrütten nakış
Yâkuttan sözlerin gözlerindedir
Ah beni söyletir bir suskun bakış
Cünûnluk Leylâ’nın közlerindedir

Esmer geceler de sabaha çıkar
Bende gülmeyen ay sende güler mi
Mavi gecelerden bir yıldız kopar
Çözülünce zülfün hasret biter mi

Mahrem geceleri arar piyâle
Yusuf’un gömleği yırtıldığı an
Züleyhâ bürünmüş yakuttan şâle
Koklar iken kanlı gülü âşıkân