Uzanırdı Elleri Gök Mavinin

uzanırdı elleri gök mavinin
zümrüt gözlerine bir perinin
serin orman gölgelerinde hayali
altın su damlalarında nefesi

gök mavi kucaklardı mavisini denizlerin
denizler koynuna sokulurdu perinin
okşardı seyahate çıkan yaprakları rüzgar
eserdi daldan dala muhabbete
elçisiydi gök mavinin
şarkı söylerdi sudaki şavkına güneşin
hoş sohbetti hani ama sertleşirdi kimi zaman
soldururdu narin renkleri
dolaşırdı ebemkuşağında
zümrüt gözlüyü sorardı her yana
gök mavinin aşkını anlatırdı her taşa

uzanırdı elleri gök mavinin
okşamak için ipek saçlarını perinin
çam kokardı savrulan saçları
zümrüt gözlü bakardı sadece çakmak çakmak
bir şeyler yanardı içinde gök mavinin

uzanırdı elleri gök mavinin
zümrüt gözlünün rayihasıyla ürperirdi
bilirdi tüm hayatındaydı perinin
ama işte yine de
dokunmak isterdi
kıskanırdı zümrüt gözlünün mavi kemerini
ağlardı denizlere
gözyaşları kucaklasın periyi diye

uzanırdı elleri gök mavinin
aydınlanırdı yüzü ışıltısıyla zümrüt gözlerin
böyle sürüp gitti bu oyun
her gün yeni bir son
her gün ilk gün
kavuşamasa da zümrüt gözlü periye
öğrendi gök mavi
sessizce içmeyi zümrüt gözlerin ferahlığını...