Uzandıkça kalbine…
Tekmeliyorsun elimi…
Oysa uzanan el, gönül hecesi…
Ayaklar altına alıyorsun her nazında…
Hedeflerimiz var bizlerin…
Tökezleyerek koşarcasına, aydınlığa…
Çelme takıyorlar, hançerliyorlar arkadan…
Ama yıkılmıyoruz…
Yıkan ise, senin tekmelerin…
Sen be gülüm, sen…
Sevginin temeline, yağmur gibi sızıyorsun…
Sen ki, her sızdığın sütun temelini çürütüyorsun…
Çünkü sen koydun o sütunu, sen attın temeli…
Ama sen, her dokunuşta kırıyorsun…
Beklemek ve sabretmek, ilahi duruş…
Ben Vahy’i seçiyorum…
Çünkü ‘’KÜN’’ bir kelam değil…
Oluşun, Olduranın Emri…
Ben tekmelemeyeceğim…
Ben kırmayacağım…
Gökten düşen ve çelme takan…
Her yağmur tanesini toplayıp…
Sevgiden çiçekler sulayacağım…
Çünkü ben O’yum…
‘’OL’’ diyenin oldurduğu…
Ben ‘’AŞK’’ım Hey CAN…
Alem benim için…
Sen benim için…
Ben Senin için…
Sen ve Ben, ‘’BİR’’iz…
O’yuz, SEVERSEN….
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 7.12.2013 03:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!