uzanan ellerde insanlar
gökyüzü öyle mavi derininde yamurun kalıntısı deniz
serine doğru gitmeye çalışan yüreğim
geç kalmış topluluklar barındırır içinde
geceleri ayrı
gündüzleri ayrı
yeşile toplar aşklar
öyle çıplaktır yüzümün güneşte gülüşü,
ışıkları parlar gôzlerimin
gözlerimde gôzlerimi göremeyen topluluklar
yalnızlık bu zaman açar kapılarını
kilidi olmayan tek kapıdır
kumsal tanesinde başka,dalgada başka
aşkta başka,uzanan ellerde insanlar
tomurcuk çicekler gibi
kaktüse doğru dikenler
menekşede bir hayal
gülde aşk var
bir dağın zordur zirvesi bakarken
yangınlardan korkarken aslına mecbur zamanda
dünyanın en merkezindebir yerde
kalbin içinde,acı,sevda
durgunluk dolu saniyeler ve kalıntıları hayatın
uzanan ellerde insanlar
Kayıt Tarihi : 29.7.2011 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!