Uzanamadım Yıldızlara Şiiri - Tahir Altunay

Bu akşam da
Uzanamadım yıldızlara
Oysa ki kaç gece gördüler halimi
Semadalar yine, bende buradayım
Derdim bitmiyor,
Sinem de çürüdü vura vura
Hasret bir yana da
Can dayanmıyor bu acıya.

Uzanamadım yıldızlara
Askıda kandil gibiler
Yanarlar kaç alemde böyle ışıl ışıl
Yanarım bende böyle,yanarım böyle
Yar da bilmez mi halimi
uyur mışıl mışıl.

Hani sevda bir gönül işiydi?
Ne gönül bıraktı,ne gençlik bıraktı
Ne yar bıraktı.
Kuruyan güller gibiydi ömrüm
Böyle çiçeksiz ve çoraktı.

Uzanamadım.yıldızlara
Tutamadım bu akşam da
Gözlerin gibi bakıştılar bir taraftan
Benim bu divane halimi seyrettiler
Ben döverken sinemi yana yana
Onlar öylece seyrettiler
Bir dostumda kalmamış etrafımda
Bakındım durdum,kaldım,bocaladım
Neden beni terk ettiler?

Uzanamadım yıldızlara bu akşam da
Sen dert olmuş oturuyodun göğsümün
Tam şurasına
Ve nefesimin sesi boğuluyordu yalnızlığımda
Ben bi çare,yitik bir gençlik
Bir kalıntıyım fırtına sonrasından
Ateşin son közüyüm
Sönmüş kalan dumanından.

Uzanamadım yıldızlara
Ellerin kurtuluverdi hayallerimden
Ve ben düşerken çaresizliklere
Sönüverdi bütün umutlarım.
Gidişinle tutuldum,soldum
Sensiz kaldı nice yarınlarım...