Kestaneler dökülüyordu yollarımıza
Ara sıra bir sincap izler gibi bizi
Daldan dala atlamıştı-arkamızda.
Çam ağaçlarından sarkan buzlar,
Ne güzeldi,değil mi?
Donuyorduk!
Kar donuyordu avuçlarında.
Parmakların donuyordu.
Her bir parmağın sarkıttı sanki;
Uzayıp uzayıp büyüyen...
Ne kadar büyürse de
Uzaktı her zaman.
Donmuştu bir nehir,
Bir koca yalan,
Bir aşk gibi geçen zaman...
Kalbimin kapılarını açmıştım sana;
Ne kadar açıksa da
Uzaktın her zaman.
(İstanbul-1995)
Işıl BaşkalemKayıt Tarihi : 26.5.2011 14:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üslûbumuz direkt kalpten çıkış...
Bin ışık yılı uzakta olsan da sen...
Hem uzaklık dediğin nedir ki sevgili?
Hikmetinden sual olunmaz Tanrı'nın
Hikmetinden sual olunmaz işleri...
BİR KOCA YALAN
BİR AŞK GİBİ GEÇEN ZAMAN
KALBİMİN KAPILARINI AÇMIŞTIM SANA
NE KADAR AÇIKSADA
UZAKTIN HER ZAMAN
TEBRİKLER EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK
bir santtır bu biliyormusunuz efendim..
muhteşemmm.. 10
TÜM YORUMLAR (3)