Uzaktayım Yar yar Şiiri - Mehmet Söğüt

Bir capanoğlu vardı, dibekte dövülüyordum
Biliyorum indimde her aşkımın tam yanmamışlığını
Uykusuz gecelerimi bölsem ikiye
Her yani cehennem her yani kan
Ufkumun yolculuğuna çıksam
Dolambaç yürünür dağlar asilir mi bilemem
Mülteciliğim uçurum kendimi öldürmüşlüğüm
Şimdi ben bir başima
Bir bez parçasi bir çöp
Kurumuş bir yaprak gibi
Kendini hiç sayarak hiç oldum
Hiçlik deryasında dolanmaktayim
Ah bu siladan uzak geceler
Geceleri kederime tutunarak
Patlayana kadar ağlamaktayim
Ve hiç oldum hiçlik deryasinda dolanmaktayim
Yoksun,uzaksin
Indimde her aşkimin tam yaşanmamışlığı
Uzaktayım yüreğımde kahır
Dilimle zalime lanetler okumaktayım
Harmoni degil tüm renkler yitik
Robot gibi işle ev arasında
„duzenli gidip gelen bir sarkaç gibi gidip gidip gelmekteyim“
renkler solmuş yürekler harap
ben uzakta yar yar dirhem
dirhem ölmekteyim
dolambaç yürünür bu dağlar aşılır mi bilemem
ama simdi uzaktayım uzaktayım yar yar