Uzaktasın Şiiri - Rana Marcella Ozenc

Kalbimdeki acı beynimi yokluyor
Kendi kendime çelişiyorum belki
Önümde duran bir kadeh kırmızı şarap oysa zihnimi açmak içindi
Ama her yudumda seni daha çok özledim
Öyle ki
Seni rüyamda bile görmek uzak oldu bana
Dua ediyorum her gece
En azından uykumun en derin anında
Seni hissedeyim diye
Uzaktasın çok uzaktasın
Bir hayalsin artık
Ellerin ve yüreğin yok artık
Aslında var olmayan
Deli bir kadının rüyası belki
Saçmalıklar nasıl bir dünya kuruyor
İstanbul nasıl özlüyorsa yağmuru
Kalbim seni arıyor
Çölde susuz kalmış gibi
Ama bu bir film değil hayatın ta kendisi
Ve gerçek hayatta
Çölde su yoktan var olmaz
Ben de ölmeye mahkûmum susuz ve sensiz
Bir rüyasın bana
Hayalini bile artık kuramadığım o rüya
Uyumayı özledim
Ama uyanmadan derince
Çünkü gittiğinden beri
Uyuyamıyorum geceleri
Deliksiz bir uykuya hasretim ama şarap bile
Unutturmadan seni
Bana hayalini hatırlatıyor
Yine rüyalarımı özlüyorum
Ama uzanıp sana hala dokunamıyorum bana haramsın adeta
Bir rüya bile değilsin
O kadar uzaksın…

Rana Marcella Özenç