Uzaktan Uzağa Şiiri - Mehmet Raşit Er

Nasıl severdin beni bilmem ama.
Ben seni pek sevmezdim.
Yada kendimi kandırıyordum.
Kanım, canım babacım.

Hiç okşamadın saçlarımı.
Gülmedin yüzüme yürekten.
Yada diğerlerinden bana sıra gelmedi.
Yahut ben sevgini hak etmemiştim.

Acaba beni denetliyormuydun.
Uzaktan uzağa ama neden.
Kendimi hep babasız hisediyordum.
Yoksa benmi yanılıyordum.

Ey on dört çocuklu yaşlı çınarım.
Devrilmemek için direniyorsun.
Hiç gözyaşı dökmedin ki sen.
Yada hep gizliyordun gözyaşlarını.

Sevgi dolu yüreğin vardı.
Huyundu uzaktan uzağa sevmek.
Acı çektirdin bana.
Acılıydın acı duydun babamdın.

Canımdın kanımdın ekmeğim göz yaşımdın.
Ama diyemedim sana çekingendim biraz.
Ciğerimden kan damlaya, damlaya çile çektim.
Seni çektim sevgisizliğini çektim.

Kızgın değilim sana nede olsa babamdın.
Kanımdandın canımdandın katığımdan.
Beni tanımadın beni anlayamadın.
Uzağımdasın uzaktan uzağa babamsın.