Uzaktan görün siz beni

mazur görün beni, acelem yetişme korkusundan
acıyan yanım uyuşmuş, beynimin hükmü ermiş sonunda
kalbim aç sevgiye, adadım kendimi hayatımın sonuna
yedi beni dert, sırtım ağaca uzanık
ağlayan bir çocuğun gözyaşlarıyım ben, aklım evrene dağılmış durumda
cezamı çekiyor ruhumdaki sızı, alimler karşımda ama bilgileri yetersiz
altınım yerde pası görmemiş, azabımdan kaçmışım ben
ne ayağım sıcak ne başım serin
ne gönlüm olabilmiş ferah, düşüncelerim çokça derin
bana bakılmaya var mı yüzleri? buna bin şahit gerekli
bedava sirke için sıraya girdiler, beterin beterini gördüler
yüzleri asıldı, can canın yoldaşı olduğu şaşırıldı
adıma koydular cömert, aldılar elimden malı
başıma astılar yiğidi, ettiler canımdan benim
çıkarttılar çivileri, ama unuttular ki yarası kaldı bağırda
derdimle kaldım baş başa söylediğim halde ama dermanın gülmedi yüzü bana
arardım boynuz ama kulağımdan olmayacağımı düşünerek
beni yıkamadı gamın hissiz dorukları lakin çarptı suratıma duvarı çöktüren nem suratsızı
parçaladı el yarası beni, dilimin acısı yaramdan ötürü inletti bedenimi