Gittiğin yeri söyleme, söyleme sakın
Senin bu gönülde, var oluşun yeter.!
Giderken en güzel, edanı takın;
Sarılırıp da boynuma, elvedan yeter.!
Olurda dönersin diye, beklerim seni:
Diyemem hiç kimseye, ayrılıp gittiğini.
Unutamam giderken, öptügün yeri;
Her sabah ufkumdan, doğuşun yeter.
Rüyalara yalvardım, seninle gelsin:
Neler yaşadığımı, kim nerden bilsin?
Varsın herkes bana, kara sevdalı desin;
Yüreğimi buz misali, yakışın yeter.
Seven sevdiğini taşır, başlar üstü:
Özlemin seher yeli gibi, bahtıma esti.
Sanma ki sevdan, gözümden düştü;
Uzaktan uzağa sevip, bakışın yeter.
Hanifi OKYAY 09.01.2025 / 15:15
Hanifi Okyay
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!