Gözlerin feri sönmüş acılara odaklı
yılkı atı dolu dizgin kanayan yüreklerde
dokunurken tezgahta
bir kilim ahenginde gözyaşları
safran rengi mutsuzluk kaplar yüreklerimizi
bu kaçıncı yorucu gecedir ümitsiz
dağ gibi yürekler sustu susacak
ölümün rengi siyah, kader dedikleri
bir gelinciktik oysa
bozkırlarda al renkli
gözbebeklerimizdi korkudan büyüyen
yüreğimiz kor bir alevdi
uzaktaki yalnızdık oysa
siyaha sevdalı gökkuşağına hasret.
Kayıt Tarihi : 19.3.2020 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
