Uzaktaki Sevgiliye Şiiri - Necati Ocakcı

Aniden karşımda, belirdin birden
Adını kaç kere, andım ben senin
Kar beyaz ellerin, farksızdı nurdan
Alnındaki nura, yandım ben senin.

Yüreğim ayakta, yaş; sicim- sicim
Yüzünü okşarken, oynadı içim,
Yeşil bakışınla, oldum o biçim
Gözüne vuruldum, kendim ben senin.

Basit bir aşkla, bağlandım sana
Sonradan tutuştum, ben yana- yana
Birleşti özümde, maddeyle manâ
Sohbetine doydum, kandım ben senin.

Ne de mutlu oldum, senin kolunda
Taç ile taht gider, bu aşk yolunda
Önünde, arkanda, sağın, solunda
Pervaneler gibi, döndüm ben senin.

İşte benim sevgim, aşkım bu diye
Kalbimi sökerek, sundum hediye
Gönlün kırılıp da, gücenme diye
Ta dizine kadar, çömdüm ben senin.

Ruhun yücelerde, cismin de bensiz
Uzakta olsam da, olamam sensiz
Aşkımı haykırdım, desen de densiz
Sevgi pınarında, yundum ben senin.

Onulmaz yerimden, vurdun sen beni
Sardın, sarmaladın, dürdün sen beni
Bilmem ne niyetle gördün sen beni
Beni sevdiğini sandım ben senin.

Necati doğrudan, yılmadı bir an
Bilirsin çok çabuk, geçiyor zaman
Ateş yanmadıkça, tütmez ki duman
Kurulacak köşkün, handım ben senin.