Uzaktaki Sana Şiiri - Ceyhun Kuburlu

Saat 22.00, yer Paris, mevsim yaz
Güneş burada geç batıyor yarim
Bir bulut çöküyor
Sonra tepenin ardına vuruyor kızıllık
Yollar uzadıkça diller çoğalıyor
Diller çoğaldıkça seninle özleşiyor kelimeler

Sat 22.00, yer Paris, mevsim yaz
Gözlerin düşüyor yollardaki farlara
Adın geçiyor dost muhabbetlerinde
Türküler söyleniyor sefaletimizde
Ve ben son bir kere daha aşık oluyorum
Ve ben seni son kez seviyorum

Saat 22.00, yer Paris, mevsim yaz
Üç aydır sesini bile duymamış yarim benim
Gözlerinin içindeki umut gülmekte mi
Yoksa ağlamakta mı
Saçlarının rengi hala aynı mı bilmiyorum
Oysa söylenecek öyle çok şey var ki
Kelimeleri birleştirmenin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum.

Saat22.00, yer Paris, mevsim yaz
Seni ve şehrimiz İstanbul’u düşünüyordum
Ve sana dair ne varsa özlüyordum
O sırada fark ettim
Otobüsün camına yansıyan başka bir güzellikmiş o
Otobüs koltuğunda yitirdiğim yarim, özür dilerim.