Uzaktaki Köy Şiiri - Hüseyin Ozan Öztürk

Köhne bir köy,unutulmuş uzakta,
Kervan geçmez,köprüsü yok,yolu yok.
Öksüz yavru gibi ağlar kundakta;
El uzatıp istemeğe kolu yok..

Kıraçlaşmış dağlar,solmuş yeşiller,
Korkunç uçurumlar,görünür yer yer..
Eski gür ormandan kalmamış eser,
Kocamış kütükler yeşil dalı yok..

Yıllar yılı terkedilmiş bir vatan,
Gece-gündüz işler onu kız-kızan,
Kadın-erkek taşıdığı gam-hicran;
Bir pazarda satılacak malı yok..

Terkedenler kimdir,terkedilen kim?
Özbe öz yavruya olur mu bu kin,
Çalışır,didinir,derdi çok lakin;
Söyleyemez ağzı vardır.dili yok..

Her gelen bir hançer vurur yaraya,
Yollar uzak ses ulaşmaz saraya,
Haykırmadan girilmez ki,sıraya;
Ozan dilsiz,sazı kırık, teli yok...

Ey arkadaş sızlamaz mı vicdanın,
Orası da benim-senin vatanın,
Gözü yaşlı imdat bekler inanın;
Senden başka tutunacak dalı yok