Uzaktaki Dost'a Şiiri - Hikmet Yakışır

Serin bir bahar gecesi,
Tatlı sesinle, sıcak,
İçten bir merhaba ile başladı her şey.
Sesinde bir hasret,
Bir özlem,
Ruhunda bir boşluk vardı sanki.
Bir dost eksikliği gibi.
Sevecen bakan bir çift göz,
Saçlarını okşayacak bir el,
Başını yaslayacağın bir omuz.
Ve öpecek sıcak dudaklar.

Ama çok uzaklardaydın,
Kahrolası gurbet.
Uzaklarda olsan da
Dostumsun, canımsın.
Sana uzak olsam da
Dostunum.
Başını yaslayıp uyumak,
Ya da ağlamak için,
Bir dost omuz aradığında,
Elini kalbinin üstüne koy,
Beni düşün.
Yanında bulacaksın.
Çünkü elinin altında, kalbindeyim.

Başını yasla omuzuma.
Saçlarında bir el hissedersen,
Benim elimdir okşayan.
Ve o an yaslandığın omuzda
İster uyu, ister ağla.
Rahatla.
Kim bilir,
Belki bir gün, belki bir gün! ...
Öpebilirim seni.
Sımsıcak dudaklarımla,
Kor gibi dudaklarını,
Öpebilirim.
Kim bilir?

(06 Haziran 2003)