Uzaktaki balıkçı Şiiri - Akın Akça

Burdan oraya,
şu küçük bir göl mü havuz mu neyse,
giden ötelere,ve Ege’yle birleşen
ve daha sonra da gökle…
; bir tek çizgi sanki her bir şey,
ufukta raydan dönmeyen…

Uzakta bir balıkçı gölgesi,
batan güneşin altında.
El ayarı Nikonla
çekebilecek miyiz amatör…
Boylamasına mı çekmeli, enlemesine mi;
hangisi daha güzel poz verir?
İşi bitirince
gidip gazinoda bir çay içmeli.
Derken adam oltasını sallayacak oldu;
iteledi kakaladı sanki, geveledi,
sonra da yerden havaya! ...

Deklanşörü sallamalı
senaryo ya da rol isteyen sinematekçilere
fotoğrafları atıp vermeli;
otobüste güldükten sonra somurtan
o kırmızı otobüs görevlisi gibi,
paso isteyip de
yok’ denildikten sonra
nüfus kağıdı çıkartılan

Ekmek götürmeye çalışıyor.
Uzakta bir balıkçı gölgesi.
Napar oralarda.
Götüreceğini yemeyecek olsa da evde,
satacak belki onu hallerde.
Ama batan güneşin altında
sanki kahverengi parlıyordu,
griler kuşanmış gibi
de gözükmüyordu.