Gözün görmediği uzaklarda,
bir yankı var, adı sen, sesi sen.
Yolun sonu, harita çizgileri,
hiçbir yerde bitmiyor,
ama hep aynı, sende başlıyor.
Gecenin içinden geçen bu rüzgar,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta