Uzakta ki Anneme Şiiri - Gülay Dursun

Yoksun! ...
Nerelerdesin?
Seni nerede arayayım?
Yüreğimin yangınını,
Nerelerde söndüreyim?
Ah anam,
Yaram sızlıyor.
El at bana kalbimi okşa
Şevkat güllerin yanağıma deysin.
Ama ne çareki
Yoksun! ...

Yerin ne kadar büyükmüş
Senin olmayan hiç bir yürek
Dolduramıyor yerini,
Minderin seni özledi
Oyalı yazmaların mahzun...
Ya ben,
Ya ben sensiz kanatsız.
Ne büyük yaraymış sensizlik
Ama ne çare
Yoksun! ...

Ben seni özledim.
Bıçak kemiğe dayandı,
Hasretin yüreğimi kanattı,
Bana serçe diyen sesini,
Kuzum diyen dudaklarını,
Başımı okşayan ellerini,
Derdimi dinleyen yüreğini özledim.
Ama ne çare
Yoksun! ...

Anne oldum
Ama anneme muhtacım.
Şevkat sahibi oldum,
Ama senin şevkatine muhtacım.
Ellerimi öpenler var,
Senin ellerini öpmeye muhtacım.
Anne diyenim var,
Ama anne demeye muhtacım.
Ama ne çare
Yoksun! ...

Yüreğim yanıyor anne.
Olsaydın anlardın,
Olsaydın çare arardın,
Olsaydın yaramı sarardın.
'Sana gelen bana gelsin' derdin.
Kimse böyle demiyor anne.
Kimse sen olamıyor,
Ama ne çare
Yoksun! ...

Mezarın yerine yüreğimi kazdım.
Kefen yerine hüznümü sardım.
Toprak yerine bağrımı gömdüm.
Üzerine ahlarımı örttüm.
Su yerine göz yaşımı döktüm.
Senden ayrılamadım,
Yüreğimi bıraktım.
Ama ne çare
Yoksun! ...

Anam yaralıyım.
Anam anlamıyor yarasızlar,
Anlamıyor anasızlar,
Anlamıyor acısızlar.
Anam gel desem,
Yerin hiç dolmuyor desem,
Evin, yurdun, serçen,
Seni özledi desem...
Gelir misin?
Yine kuzum dermisin?
Ah bilirim gelemezsin
Cennettedir mekanın,
Peki beni çağırırmısın?
Ah annem,
Yoksun.
Yoksun.
Ne çareki
Uzaktasın.