Uzakta Durma Sevgilim Şiiri - İsmaill

Uzakta durma sevgilim yanıma gel ki gör aşığının halini
Gülümsemenden kalbime Giden mutluluk tek tesellimdir
Gülüşünü benden esirgeme
Kurbanı olduğum kara gözlerin uğruna
Feda olsun bu garip kulunun varı yoğu
Ey güzellerin şahı sultanım, yay kaşlım!
Senden vazgeçmemi isteme! Bu gönlüm aşkından eriyip bitmiş
Gayrı iflah olmaz!
Güzelliğinden geceler küçük düşer.
Yüzünün ışığından ay ve yıldızlar bile mahcup olur kaçarlar
Bu garip aşığın senden gözlerini alamamış çok mu?
Bu âşık seni beklemekten yorulur mu?
Sen ki şu kalbimdeki tek kişisin
Bense etrafındaki yüzlerce kişiden biri
Sen ki bu kalbi fetheden güzeller güzeli
Bense senin kalbinde herhangi biri
Aşkın beni deli eyledi
Elinin değdiği yerden gül kokuları yükselir
Gözünün değdiği yerde solmuş papatyalar çiçeklenir
İsmail kulun da bu bakışlardan nasiplendi
Gören gözleri görmez oluverdi
Kör olmuş bu gözlerim yeminle
Bakamaz olmuş bir başkasına
Görmez misin yanıp tutuşurum
Senden artık şu garibe bir teselli gele
Bakışların kalbimi çevirdi yangın yerine
Niye söndürmedin su serperek bir gülüşünle
Kıskanırım!
Bırak başka birinin gözlerini;
Anandan, babandan, karındaşından…
Gözlerimi alamam!
Yay kaşından, kara gözünden,
Ay yüzünden, güzel saçlarından…
Vurgunum!
Mecnun’dan, Ferhat’tan, Sultan Süleyman’dan;
Daha delice…
Ben böyle değildim, çok değiştim
Sensiz bu dünyaya mutlu gözle bakamaz oldum
Gelecekte sensiz yaşayacaksam eğer
Nefes bile almaya umudum kalmamış oldu
Ey gözlerimi üzerinden alamadığım!
Hayatım, sevincim, yaşama sebebim
Bu gönül aşkından yanıp tutuşmuş
Gayrı iflah olmaz!