Uzakta Ağıt Şiiri - Kerim Akın

Gidiyorum diyememenin acısıyla
gidiyorum
bir gurbetten diğerine
loş odaları aydınlatırdın
içimdeyken şavkınla
şimdi ızdırap oldun
bambaşka biçimde

Kaçıncı yaşımdayım
var mıyım yaşında
ismin murâdımın adıyken
yüreğim şimdi başka taşkın
bir nefeslik yolculuk bitti
olmasan da çarem
derdim oldun

Yangın yerinin küllerini
savurmakta aşkımın gülleri
murâd yangınıdır ümidin bittiği yer
tendir vuslat engelinin tülleri

Sırlanmak mıydı muradın
âyân olmadan
marifet göğsümde palazlanan irfân
bir içimlik zamana bile doyurmadan

Gurbet yolcunun ateşle imtihanı
bu limandan mı kalkar murâd gemisi
an ki seninleyken yılların zindanı
var m'ola ateş denizinde benim gibisi

Tende büyür ümitsiz aşklar
baştan görünür en kara yazılar
zümrüt bir yangının yerinde
solan ilk gülümdü senin elinde

'Eriyorum git gide, elveda her ümide...'
giden son yolcuyum dönmeyecek gemide
Bir vuslatın öbür yakası
var mı o alemde aşkın kazası
emelim kış ortasında
düşsün kalbime cemre

Leylak yeninden düşen kor tenimde
yokluğundan nâr-ı beyzâ ellerim
bilemedim kıyametmiş kopan içimde
sesinin buğusu ışıtıyor hala göğümü
gelmekten kaçışın
görünmekten korkuşun
anlamalıydım...

'Sen misin'
deyişine kanarak yandım, yanmışım
unutmak isterken bile adını anmışım

Şimdi elveda diyememenin vakti
yani açmadan solması bir gülün
vermediğin ümitler gibi
sönmesi günün
bir kıvılcımla çıkan yangının
savurduğu gönlümün
kahrın önünde küllere karışması

Her aşktan bir tortu kalır
hüzünlü...
elveda (yım)
elveda (sın)
elveda...