Ey dünya sana ne diyeyim artık,
İnsanlar doğduğu ilden uzakta,
Konuşmayı bir kenara bıraktık,
Sözcükler, cümleler dilden uzakta.
Baharın gelince çiçek açardı,
Yörüklerin yaylalara göçerdi,
Duyunca insan kendinden geçerdi,
Ötmüyor bülbüller gülden uzakta.
Ölümüne yar sevilir sanırdık,
Sevgiyi, sevdayı, aşkı tanırdık,
Aşkın ateşiyle sevdalanırdık,
Dumanı közü yok külden uzakta,
Toy düğün ederdik her gece yazın,
Eşliğinde oynardık telli sazın,
Anlat sazım derdini nedir sızın?
Mızrabın değdiği telden uzakta.
Altı sene harcadım ben derdinden,
Tat almadım mevsimlerin dördünden,
Elele geçen beş yılın ardından,
Tutuşan ellerim elden uzakta.
Kayıt Tarihi : 8.7.2003 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlar doğduğu ilden uzakta,
Konuşmayı bir kenara bıraktık,
Sözcükler, cümleler dilden uzakta
Bir gün sevdiklerimiz göç edince yüreğimizden, geride yalnızca avuçlarımızdaki sıcaklığı ve hüzünlü bakışları kalmaz mı? Kapanmaz mı dost kapıları yüzümüze. İçtikçe acısını ayrılıkların gönlümüz turna olup havalanmaz mı? Yalnızca dönmemek hüznü kalmaz mı
gözlerimizde dönmek isterken... Belliki, yüreğiniz hasret dolu, soluğunuzda binlerce kır çiçeklerinin kokusu var ve yüreğiniz ki bir başka ferhat.... Selam ve dostlukla
Nurí CAN Níjmegen/Hollanda
TÜM YORUMLAR (2)