Uzaksın Şiiri - Fikret Polat

mercekler altında bir nokta kadar
uzaksın
yeryüzünde gök kadar..
kılıcın keskin ucu
zamanın son demi kadar uzaksın..

kalemin yazamadığı,
gözlerin göremediği,
boğazda düğümlenen hıçkırık
kulağın duyamadığı sesler kadar uzaksın..

uzaksın..
en yakın noktalarda bile,
susan dil
konuşan gözler kadar uzaksın..

kördüğüm ipler gibi
olmayan sabah
bitmeyen yol
ağlamayan göz kadar
düşmeyen taşlar kadar uzaksın..

uzaksın..
sahte yakınlık kadar
ki, can..
sen bana şahdamarım kadar uzaksın..
uzaksın..
renkler kadar-görmeyen gözde-
lal olan dile, kelam kadar uzaksın..

sessizlikler içinde ses kadar
hasta yüreklerde nefes kadar, uzaksın..

ki, can
ki, canan..

seni koparıp masum düşlerinden
gözümün önünde ateşlere attılar..
baştanbaşa yalan olan bir dünyalık adına
seni çaresiz,
seni savunmasız,
korkulu bir gecenin
hoyrat koynuna bıraktılar..

uzaklaştıkca daralan aralar gibi,
gönülde kapanmayan yaralar gibi uzaksın..

uzaksın, uzak
eski resimlerde taze anılar kadar..
kitap arası kurumuş güller,
bir aşina ses, diğer ucunda telefonun
gurbette bir sıla türküsü
yanaktan süzülen bir damla yaş kadar..
sanki dünyada,
yalnız
sen ve ben varmış gibi uzaksın...