Yaşamanın mutluluğuna eremiyorum bir türlü,
Her geçen saniyem,bir öncekinden de karanlık,
Düşlerim şafak vaktinin alaca karanlığı gibi,
Beni benden alıp götürüyor,
Sadece bir ben kalmışım benliğimden uzak,
Varmıyım yokmuyum,ölümüyüm yaşıyormuyum bilemiyorum.
Kaderin acı penceresinden bakıyorum,
Sadece yalnızlığı görebiliyorum ötelerin ötesinde,
Kara bulutların altında,bardaktan boşanırcasına yağan yağmur,
Bir de ara sıra rüzgarın savurduğu sarı yapraklar.
Çünkü sen yoksun,
Uzaksın,çok uzaklardasın,
Ellerimi açıp uzansam gökyüzüne,tutamıyorum,
Uzaksın bana yıldızlar kadar,
O kadar uzaksın ki,
Düşlerime bile girmiyorsun artık.
Ağlasam ne yazar,
Hıçkırıklara boğsam kendimi nafile,
Kurumuşum yoksun diye çöl misali,
Artık gözlerimden bir damla yaş bile akmıyor,
Şarkı söylemez oldu esen rüzgarlar,
Seni bana fısıldamaz oldular,
Uzaksın bana,sonsuz ufuklar kadar.
Kayıt Tarihi : 16.3.2010 17:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çünkü sen yoksun,
Uzaksın,çok uzaklardasın,
Ellerimi açıp uzansam gökyüzüne,tutamıyorum,
Uzaksın bana yıldızlar kadar,
O kadar uzaksın ki,
Düşlerime bile girmiyorsun artık.
Çok nefisti hocam şiir yürekten tepri ediyorm sevgi ve selamlarımla
TÜM YORUMLAR (21)