Uzaksan Benden Şiiri - Kenan Guney

Uzaksan benden
Bedenimden
Ellerin ellerimden
Gozlerin bakislarimdan
Sesin kulaklarimdan
Bil ki kayibim yine sensizligimin icinde.
Ne izledigim filmlerde
Ne dinledigim turkulerde
Ne de baktigim gok mavi denizde
Bulamiyorum seninleyken yasadigim bir dakikanin tadini
Sensizlik, yagmurun denize yagmasi gibi bir sey
Toprakta suzulup ilik ilik catlaklardan akip
bir bitkide cicek olmak varken,
Deryada hic olmak...
Colde suya ulasmak varken kum firtinasinin ortasinda kalmak gibi...
Tipide siginacak bir yer bulamayip donmaya yuz tutmak gibi...
Kiştan bahara,
Geceden sabaha cikamamak.
Kabusa donen uykudan uyanamamak gibi.
Varken yok olmak:
Herkesin icindeyken kimsesiz olmak gibi.
Bozkir bir tepede yapayalniz bir agac olmak gibi
Su vereni olmayan, aylarca yagmuru bekleyen,
Beklemekten kurumaya yuz tutan.
Ucsuz bucaksiz, kapkaranlik,issiz ve sessiz uzayda nereye gittiginden bihaber goktasiyim
Cansiz nefessiz yalniz.Ama hareket eden.