Ne nidalar aktı diller kervanında
Sessizdi çoğu zaman
Sokağımdaydı gülüşleri
Işık saçardı gözlerime
O yollar hep tenhaydı
Gidişler korkuturdu
Dönüşler yaralardı
Bitmezdi hüzünlü şarkılarımın nakaratı
Uzun uzun yankılanırdı kulaklarımda
Duysam sesini zamanın çarkı alevlenirdi
Bahtımda kara leke gibiydi yalnızlığım
Vuslatı alnından vurdu hasreti bağrından
Bilmem hangi semanın maviliği gömdü karanlığa
Anı yasadım anılar birer mezar bıraktı boşluğuma
Gitsem hangi yol karşılar kervanımı
Eskiyaların tarumar ettiği soframı
Söylesem kim inanır yolların sevdasını
İçimde biriken tüm acıların ağıtlarını.
Kayıt Tarihi : 25.6.2024 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!