Uzaklık Şiiri - Turgut Koçak

UZAKLIK

Kanım beynime sıçramış
Durduk yerde ölür müyüz ölürüz
Çılgın mıdır sorsak mı
Bize el gelen
Bir denizin iki yakası
Üşümüşüm çok
Anladım ki düşlerim yorgansız yatmış

Gönülde tutulan ne varsa
Vedalaşması zordur
Desem ki üşümeyelim
En yabancı olana akalım
Bize acı veren yaramızsa eğer
Sağaltalım bir yolunu bulup
Çünkü
Tozludur
Soğuktur
Ölülerin yüzleri

Boşlukta duran bir merdivene yaslanmayalım
Düşeriz
Ortalıkta güçsüz yanımızla kalırız
Çözülüp açılır en sıkı düğümler
Aynalar bulanır
Görülmez olur
Görülecek simamız

Bilmediğimiz şehirlere gider miyiz
Gideriz
Olsak ki
Yabancıların en yakını olsak
Bizi kendine çeker mi yoksa
Yıkar mı yüzümüzü bir yana
Bu kadar uzaklık

Belki soluk bir mevsim
Mevsimin anladın mı rengini
Biliyorum uzakların yakınlığını
İçimde esen karayel mi
Poyraz mı
Ne rüzgârıdır
Nasıl bilirsin

Ne diklenir durursun
Kahraman mısın
Seyrettiğin ırmaklar ırmak mı
Denizler deniz mi
Alevler mi gölgelemiş yüzünü
Tutkun musun birine
Yüreğini açmamışsan sevemezsin
Kilitlidir yüreğin

Kırık döküksün loş ışıkların altında
Şarkıcı mısın
Kim anlattı sana
Aşk öykülerini
Kıldan ince kılıçtan keskin
Hesap tutan
Köprülerden geçerken

Son bir kez dokunuyorum
Dolunayın ucuna
Haydi söyle sen ayın on dördü müsün