Uzaklık Şiiri - Ersoy Oktay

Her ışığı, çıkış görmek gibi yanılgılarım oldu,
Kimi zaman Sabaha vuslat kapatılan kapıların
Engellediği hırslarım.
Anlamıyorum.
Fonuna yerleşmediğin hiç bir şey yokken,
Beni nasıl fark etmiyorsun.

Kurtulamadığım anılarım da
Özgürler tıpkı senin gibi,
Beni hiç dinlemediler, gitmediler.
Beraber karşılıyoruz, istemesem de mevsimleri.
Sonbahar yaşanıyor bu şehirde şimdi.
Ayrılığı gelmiş sararan yapraklar gibi,
İçimde kuruyorsun ama kopmuyorsun.

Sana sakladıklarım var,
senden sakladıklarım,
bana kalanlar.
sende kalanlar.
sakladığın yeri bulacağım
sessiz sedasız, farkedilmeden.
oraya usulca bırakacağım.

Bu şehir seni bana mahkum etmiş,
Güzel bir kahve içerken,
Bazen de alış veriş yaparken seyrediyorum seni.
Yabancı insanlar la en güzel anılarını topluyorsun.
Gülüyorsun,
neşeleniyorsun,
kızıyorsun,
büyüyorsun.

Habersiz seyretmek seni.
Hakkım değil belki bilmiyorum.

Bildiğim.
Ne kadar gidersen git,
Mesafeleri kapatıyorsun,
Kalbim kadar uzaklaşamıyorsun.