Tel örgülerin önündeyim
Özgürlük çok uzak
Adını bile anımsamıyorum güzel kız,
Yağmur ya da Deniz olsun
Çıksam çıkabilirmişim tel örgülerden
Gitsem gidebilirmişim
Bir sigaraya,bir mektuba hasret özgürlüğüm.
Şimdi tel örgülerin dışında
Sensiz özgürlük daha da uzak...
Kayıt Tarihi : 4.5.2008 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bilmiyorum mu sanırsın?
Ya da;
Bir sana mı dokundu sandın
O acının, ateşin elleri…
Yokmuş işte sensiz,
Ne güneşin, ne de renklerin dili!
Hasretin ayazı beni vururken,
Kavuşmaların meltemi mi okşar,
O hiç bilmediğim yerlerde, tenini?
Burnumda tüten,
O sesinin sıcaklığındaki, sessizliğin
İçime dokunan o soğukluğun nefesisin!
Biçare ve
Korunamayacağımı bile bile
Kaderin örtüsünü çekiyorum,
Gecelerce üstüme!
Hüzünlere sarılıyorum,
Ateşi yok, ısınamıyorum!
Adım yalnızlık!
Adım hüzün!
Adım, adından başka bir şey
Değil ki artık!
Artık,
Adım adında başka bir şey!
İşte bu yüzden ben,
Hep kül kokulu şiirler yazıyorum sana!
Hiçbir dizem, uymuyor ki birbirin
Ne kafiyem var, ne de uyağım!
Ben sensiz, yüreksizim
Kokmuyorum gül gibi,
Hep o yanık ve kül kokusu!
Ben her gece,
Sana dönünceye
Kendimden geçinceye kadar
Ağlamalıyım!
A ölüm!
B ölüm!
C ölüm!
Ne faydası var artık bu şıkların,
Ben hep,
Ya hepsiyim,
Ya da hiçbiri!
Aslında ben,
Tek bir yanlışımın,
Tüm doğrularımı götürdüğü
Yüreksizin biriyim!
Her şekilde düşüyorum gönlünden!
Her şekilde, götürüyor yanlış işaretlediklerim benden!
Ben ki;
Öznesi hep gizli,
O yüklemi en ağır olan cümleler peşindeyim!
İsmine vuran harfleri cümleleştirmeye kalksam;
Kalemlerim kırık ve bitik,
Satırlar dar, sayfalar az gelir!
Ve ben,
Alıp başımı, çekip gitmek isterim!
Geri dönüşü olmayan, gidişler tutturmak isterim!
Ey sevgili;
Bak yine, sükûtuma yakışacak,
Cümlelerimin peşindeyim!
Her gece, kalbime değiyor kalemim,
Her gece, kanımı mürekkep edip yazıyorum sana!
Ve ben her gece,
En çok kanayan yerimden acıyorum!
Tuz basmalı,
Dağlamalıyım en köründen!
Kendinden geçene kadar ağlatmalı,
Sensizlikten biçtiğim,
O yalnızlık kumaşıyla,
Yamamalıyım yüreğimi!
Susma!
Hadi biraz yürekli ol, sende!
Söyle;
Nereye götürür,
Daha kaç nefes aldırır bu yalnızlık?
Oysa ben;
Gözleri dolu dolu yüzüme bakan o adamı,
Ruhumda hissetmek istemiştim, sadece!
Sadece seni, ey sevgili,
Sadece seni, cümle cümle…
Tüm satırlarımda,
Sana varmak için yoldaştım kelimelerle,
Menzili sana ayarlanmış,
Nice yürek vurgusu olsun istedim, cümlelerim!
Artık, hangi tarafa dönse kalbim,
Çıkış yok!
Hep yanılgı!
Düğümler,
En çözülesi yerde körleşiyor bana!
Hele ki çözümlerle, hiç aram yok!
Gelmesin kimse!
Gelmesin yanıma!
Tek kişilik yalnızlıklar çekmeye,
Alıştım nasıl olsa!
O yalnızlık denen şey de,
Tek kişilik değil midir, nasıl olsa!
Hep arkama saklıyorum,
Düş artığı yalnızlığımı!
Şimdi;
Sözün ağıtı cümlelerim, beni bekler!
Gözyaşımı silecek mendil arasa da kelimeler!
Oradan bari anla beni!
Elleme dur!
İnan yaram çok derin!
İçime batıyor bu sevda,
Seni içimden çıkaracak, yok mu?
Öyle bir cümle yazılsın ki, senin adına
Bir gölge gibi süzülüp içimden,
Ak başka başka diyarlara… 09.04.’08
Yüreğine sağlık, ömrüne bereket, cana can olabilen Sevgili Metin, yüreği yanık kardeşim benim...
TÜM YORUMLAR (2)