Uzaklaştıkça küçülen çatısı kırmızı kire ...

Bu gün ilk kez ısındı ellerim senden sonra…
Ama yoksun ya, gözlerim hep
Nisan Bulutu…
Nicedir kurmadığım düşlerimi hatırlattı
bu güneş,
bu bahar havası,
bu insanı deli eden
kuş sürüsü çığlıkları…
İçimden bir
“göç etmek arzusu”
doldu, taştı…
Ben kötü alıştım bu küfrü basar gibi şehirler terk etmeye
Sonra seni düşündüm…
Seninle beraber,
Yaşamımdan küfrü basar gibi
çekip çekip gidenleri;
Biliyor musun;
Uzaklaştıkça küçülen
çatısı kırmızı kiremitli evlere benziyorsunuz aynı…

Ankara- 12 Nisan' 07