Uzakların Türküsü Şiiri - Eylül Gökdemir

Dün gece
Uzakların kokusuna dokundu dudaklarım
Yandım.
Gözlerim kaybolurken kıyılarında
Karşıyaka'nın
Anılarım intihar ediyordu tek tek.

Keskin bir çığlık yalayıp geçerken zihnimi
Aklımın bohçasına sarmıştım
Kendimi anlatan her şeyi
Bilmiyordun.

Deli dolu dalgaların hırçın cilvelerinden akıp giderken zaman, eski bir defterin, sararmış yapraklarında arıyordum geçmişimi.

Oysa ömrümün yırtık sayfasıydın hiç yaşanmayan
Kayıp diye geçtin kayıtlara
Aldırmadan.

Bu sabah
Uzakların dağlarına değdi bakışlarım
Kan kızılı düşüşler topladım kirpiklerimin yamaçlarından
İç sızlatan esintiler dağlarken yüreğimi
Fısıltıların sarmalında kayboluyordum ben

Esrikti yine günler
Belirsizliğin bilinmezliğinde

Bu gece
Uzakların türküsünü dinledim sessizce
Ben dinledikçe o ağladı
O ağladıkça ben kahroldum...

Eylül GÖKDEMİR/Asimaral... 10 Mayıs 2012