Uzakların İstanbul'u Şiiri - Mevlüt Yanar

Uzaktan sana özlem
Büyür dağlarcasına
Senle birlikte olmak
Ömrü bağlarcasına

Bir gün
Hazreti Eyyub'un
Bir gün
İsimsizlerinin kutlu yolun
Ayakları ucunda
Derundan ağlarcasına

Yağmacı haçlılar
Bir yiğit kişi olan onbirinci Kostantin
Peygamber müjdesiyle taçlanan
Büyük insan
Büyük önder
(Yarabbi bir Fatih daha gönder)
İkinci Mehemmed
Hepsi ve anıları...Kimi güler,kimi tebessümde,kimi ağlar
Ama yine de birlikteler
Şu global Dünya'da
Barışı sağlarcasına

İstanbul tarihinde
Topyekun insanlık var
Son yüzyılda pek mahzun
Değerler alt üst oldu
Cüceler deve döndü
Kurum kurum kuruldu
Bir avuçluk bir dere
Deryaca çağlarcasına

Yazanlar hep yazdılar
Gresle yağlarcasına
At sidiğinde bir samanın üstünde yüzen sivrisineği
Kaptanlıkta büyüksün sen Barboros'tan dahi
Sözüne inandırdılar

Büyük görüp kendini dağlarcasına
İstanbullu ezada
İstanbul'un hükmettikleri fezada
Fikirler bir çizgide
Sırayı bozmak yasak
Halk
Karanlıkta çöpte ekmek arıyor
Ümidi yok gönlü durmaz kan ağlar
İlaçlar nöbetçide
Nöbetçiye girilmez kıyafet uygun değil

Büyük cüce doktorum
Elinde akkor metal
Beni tedavi eder
Belki de yok olsun der
Ruhumu dağlarcasına

İstanbul her devirde
Sen Dünya'nın tümüsün
Sana kıymış kıyanlar
Sarı sarı çiyanlar
Mafyalar
Paralar paracılar
Durmadan halkı soyan
Güler yüzlü aracılar
Elinde silahıyla
Güçlülük taslayanlar

Uzaktan seveceğim
Seni hep eski İstanbul bilip
Şu yoz kültürünü ve acayip görüntünü
Zihnimden sileceğim

Seni fetheden ne güzel
Onun askerleri ne güzel

Onun yolundan gideceğim
Ve onun sevdiğinin
Ayak ucuna varıp
Daha neler neler diyeceğim
Kah çağlarcasına kah ağlarcasına

İstanbul
Ben seni bulamadım
Sen beni bul
Bul İstanbul
Ne olur bul buul buuul buuuul