Uzaklarımız Şiiri - Hasan Okursoy

UZAKLARIMIZ

Ne bekler istasyon
Bir yolcu
Bir mektup
Ve bir yük

Her gün
Bu denize
Ömür dediğimiz handan
Çöken yalnızlık

Ceplerimizde
Konuşmaz bıraktıklarımız
Şaşar söküklerimiz
Duymaz uzaklarımız

Görünür deniz
Gelir kış
Savurur poyraz
Üşütür bizi az az

Güz güneşi gibi
Kuşlara bakar yuva
Seken sesinde
Gülümser ayva

İnsan selinde
Boğulur bazen
Bir yalnızlıktır
Aramızda gezen

Sonunda geçmişimiz
Akar önümüzden
Sarkar pişmanlıklarımız
Uğuldar uzaklarımız

İstedim çok
Alnıma vurdukça kızıllık
Akşamı anlatmak
Uzaklarla konuşmak

Gecenin ucu
Değdikçe gözlerime ıslak
Bir telaş
Aldı beni hep

Dışarda
Kiril kiril serinlik
Mırıldanan sonbahar
Hışırdayan yaprak

Kırık dal uçları
Sonbaharda ağlar hep
Meyvesinden yaprağından
Ayrılınca tek tek
Hasan OKURSOY