Uzaklardasın Şiiri - Yakup Günel

Şimdi çok uzaklardasın...
Fısıldasam sözcüklerle sana,
Duyabilir misin acaba sesimi?
Ya da hissedebilir misin sana olan sevgimi?
Mesafeler her ne olursa olsun...

Sana verdiğim değeri,
Sana duyduğum bu müthiş duyguyu,
He nereye gidersen de hissedebilir misin?

Uzaklaşır sanarsin,
Her şeyden ve herkesten.
Lakin nokta kadar uzaklıktasındır aslında,
Gitmek istediklerinden.
Uzaklaşmak istersin de,
Dönersin yine başladığın yere.
Gönlünden de atamazsın,
Şu müthiş büyüklükteki nokta kadar duyguları.

Bir çığ gibi sürüklenir durur,
Akıp gider bir kartopu misali...
Büyür büyür...
Koca bir yer kaplar sende.
Gitsen de uzaklara,
Kalsan da buralarda,
Hissedersin her bir hücrende.
Söküp atmak istersin ama nafile.
Ne kadar derinmiş ki...
Sinmiş her bir noktana sana olan hislerim.

Uzaktasın şimdi,
Duyuyor musun acaba beni?
Sen de görebiliyor musun beni oradan?
Yalnızım buralarda ben.
Sensiz bir yer nasılsa ben de öyleyim.
Seni gorememenin getirdiği acı...
Çöktü bünyeme ele geçirdi beni,
Duyamıyorum hiç bir şeyi.
Aklımda bir tek sen...
Kalbimin atış seslerinde senin ismin,
Atar durur.
Zihnim kodlamiş seni,
Unutmuyor bir türlü.
Her an hatırlatır seni bana,
Göremesem de...
Duyamasam da...
Her an aklımdasın aslında.

Görünce seni sevgim artar,
Göremeyince seni sevdam katlanır,
Duysam seni gönlüm senlenir.
Duymasam seni kederim artar,
Ele geçirir beni.