Uzaklardaki Yar Şiiri - İbrahim Tezol

Gözden düşen iki damlayla
Oğlun burda sensiz üşüyor
Ve bu gece dünya saygıyla
Senin için dönüyor

Sen bakma gözlerimdeki neme
Ben üşüyorum ama sen üşüme
İstanbul da sensiz geçen bir seneme
Köpekler bile ızdırapla ürüyor

Buralarda cinnet; içtiğim şarap
İnsanlar soğuk, insanlar azap
Bu gece yokluğunda mehtap,
Ha söndü ha sönüyor

Yalnızım anne; ama sorma ne diye,
İstanbul’da samimiyet yok faniden faniye
Yokluğunda ruhum ortadan ikiye;
Bölünüyor annem bölünüyor.