Buğulu ve çiçekli penceremden bakarım dünyaya
Yanımda çayım, sigaram
bir de tek dostum yalnızlık
Hava buz gibi, yağmurlu ve karanlık
sakin ıssız ve bomboş sokaklar
Havanın soğukluğu boğmuş kaldırımları,
Rüzgarın savurduğu sonbahar yaprakları
savunmasızca oradan oraya savruluyor
Ne gideceği yön belli,
ne de nereye savrulacağı
Öyle manasız boşlukta savruluyor işte…
Buğulu ve pembeye boyalı penceremde yine,
bir ben, bir de derin yalnızlık
Sokak lambaları birer birer yanarken
insanlar yavaşça sokakları terkedip,
evlerine dönerken
bu akşam iç acısı yine benimleyken
buğulu ve pembeye boyalı penceremde
bir yalnızlık bir de ben
Ve bir de derin sessizlik
Tüm bunlarla arkadaşken zifir gecede
alışmışken gözlerim karanlığa
Uzaklardan gelen bir telefonla bozulur yalnızlığın sihri
Merak eden bir arkadaşın iki satır
yazdığı mesajda bulursun kendini
Hal hatır sorar masumca,
kafan karışır…
Ve salonda garip bir aydınlık olur
önce etraf aydınlanır, sonra
yalnızlığın savaşçıları kaybolur
Sokak da soğuk değildir şimdi
Yazışırken camın önünde,
bu kez başka bir dünyayı izlersin
Baharı gelmiş, başka bir dünyayı
26/10/2005
CİHANGİR -01:20 ANKARA’DAN BİR DOSTA
Kayıt Tarihi : 7.6.2006 12:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İyi güzel ileri ne varsa her şeyi kucaklamaya hazır bir yürek;yoruma ne hacet bütün bu güzellikleri
yaşamak gerek.
Canı gönülden tebrikler!
Bilgi, bilinç, yürek, hayal, hedef insanda var oldukça, insan asla yalnız olmaz.. Arkadaşlık yapabileceği o kadar çok şey var ki!..
TÜM YORUMLAR (2)