Ey!
Uzaklardaki sevgili!
Sana sesleniyorum.
Duy sesimi…
Uzattım, tut ellerimi…
Gör yüreğimdeki derin hislerimi.
Hisset, ellerimden yüreğine geçen sevgimi.
Gel…
Gel hadi tut ellerimi.
Ufukta güneş çırpınıyor kızıllıklar arasında,
Bak, ay beklemedi güneşin gitmesini…
Gösterdi yüzünü akşamın alacakaranlığında,
Gitmekten başka çare kalmadı güneşe,
Kızara kızara gitti ufukların ötesine güneş…
Ey!
Uzaklardaki sevgili!
Gel…
Ay’ın güneşi beklemeden geldiği gibi,
Gel…
Gel ki, gönlümdeki hüzün son bulsun,
Sevdamız vuslata ersin,
İçim neş’e, sevinçle dolsun…
Tut ellerimi buluşalım bizde;
Ufuk çizgisinde…
Kayıt Tarihi : 26.8.2009 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İşten yorgun bir şekilde eve geldim. Msn açıp şöyle bir iki dost yüzü görmek istedim. Bir arkadaşım açıktı. Biraz hoş beş ettikten sonra, ben arkadaşıma yorgun olduğumu söyledim. Arkadaşım bana bir müzik gönderdi; şimdi bir duş al, yat ve bu müziği dinle rahatlarsın dedi. Arkadaşımın dediğini yaptım, gerçektende çok iyi geldi. Kendimi o an buz pistinde kayıyor gibi, Okyanusta yolculuk ediyor gibi hissettim ve bu şiir doğdu. Saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)