Güneşin o,
şaşmaz ışık demeti
sabah olduğunu hissettirdi bana.
Dışarıya baktığımda
beni büyüleyen sadece doğa değil,
gökyüzünün beyaz özgürlüğüydü..
Kimi zaman içimden,
alıp başımı bir yerlere gitmek gelir.
Kimi zaman da yüreğimi,
kuşun kanatları arasında hissederim.
Sonsuz ve yalçın kayalıklarda salınıveririm...
Dağların ve ırmakların arasında
derince yarılmış vadiler,
sarmaşıklarla örülmüş
doğal tünelleri anımsatır bana.
Sabahın ilk saatleri,
dağların tüm ihtişamını
izlettirir bana.
Vadiye sis,
gözlerime yaş çöker.
Yüzlerce orkestra elemanı
coşkuyla ve özenle doğada
ritm verirler minik gagalarıyla,
festival sona erer.
Ben mapushaneme geri dönerim,
Ta ki ışık demeti
tekrar ortaya çıkıncaya kadar...
Kayıt Tarihi : 23.3.2008 12:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rukiye Çerezci](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/23/uzaklardaki-isik.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)