Hep sana bakıyorum yaşadığımız hatıralardan, görmüyorsun. En güzel biz sevdik, en güzel biz sevecektik diyorum, işitmiyorsun. Uzaklardan seyrediyorum bugünlerde seni. Hiç girmediğin sokaklarda, geceleri adım adım yokluğunu arıyorum. İsmini haykırıyorum kaldırımlara. Duvarlara adını yazıyorum. Seni anlatıyorum yarım yanan sokak lambalarının altında. Hayallerimiz, yarım kalan sevgimiz, geçmişte kalan günlerimiz, hepsi ayaklarımın altında eziliyor. Beni tekrar seveceğin günün tarihini atıyorum yalnızlığıma. Ama bizi bir bütün olarak göremiyorum geleceğin kollarında. Islanacağım galiba, yağmur yağmaya başladı ansızın şimdi. Sen ise uyuyorsun bu saatlerde. Geceler senin için kısa. Bense güneşin doğmasını bekliyorum her gece. Çünkü karanlıklarda uyumayı beceremiyorum. Evet, sen yokken sensiz uykuya dalmaya, sensiz uyumaya korkuyorum. Sana sarılmadan uyumaya alışamadım. Biliyor musun, ben her gün bekliyorum seni. Bazen ilk tanıştığımız durakta, bazen bana veda ettiğin sokakta. Belki bizi görmeye gelirsin, belki yolun düşer diye bekliyorum. Ama gelmeyeceğini ve seni göremeyeceğimi de çok iyi biliyorum. Çünkü ben, sana rastlayacağıma dair bütün ümitlerimi kaybettim. Artık seni bir daha göremeyeceğimin acısını içimde taşıyorum. Seni görmek ise güzel bir tesadüf olur. Ama ben tesadüflere inanmıyorum. Belki de bu yüzden şanssız bir adamım. Belki de bu yüzden seni kaybettim. Belki de bu yüzden çok geç tanıştık. Belki de sen bu yüzden bir başkasını sevdin. Ve ben şimdi senden çok uzaklardayım. O uzaklarda seni arayacağım. Hoşça kal!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta