Uzaklarda bir ev var, eskimiş, camlar kırık...
Ne giren var içeri ne çıkan, dar kapıdan...
Belli, onu da yıkmış benim gibi, ayrılık,
Ne parlayan yanım var o harabe yapıdan!
Uzaklarda bir ev var, birini bekler gibi...
Yılların yorgunluğu çehresinde gizlenmiş...
Çeker, lâkin hiç gelmez dert kuyusunun dibi,
Benim gibi o ev de keder ile sözlenmiş...
Uzaklarda bir ev var, yeşillere boyanmış...
Ensesinde hisseder sonbahar yellerini...
Kalmış düz ortasında, âsâsına dayanmış,
Çevirmiş gök kubbeye titreyen ellerini...
1999
Abdulkadir ÖğdümKayıt Tarihi : 6.12.2005 18:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ev mi gerçekten !
tebrikler Abdülkadir...
sevgilerimle
Çevirmiş gök kubbeye titreyen ellerini...
Bu ev bize o kadar yakın ki.
Camlar kırık, sonbahar soğuğunu iliklerinde hissetse de. İçerisinde kocaman ve hiç sönmeyen bir sobası var. Gönülleri ısıtan, hoş tutan.
yalnız bir insan.Her ikiside zamana karşı direnmekte, yıkılmaktan korkan.
Hüzünlü dizeleriniz etkiledi.
Tebrikler.
Can-ı gönüden tebrikler kardeş...Selam ve saygılar...
TÜM YORUMLAR (7)