Uzaklarda Şiiri - Serhat Fidan

Uzaklar
Uzaklarda Bir yerde sen varsın
Nereleri gezdin
nerelerde durdun
ömrümün başlangıcında seni buldum
bazen bir çölde gezinirken
gözlerime inen
seraba inanmak istedim
vahaları tek tek gezdim
bir ağacın dibinde serinlerken
seni düşündüm
ellerimi kuma daldırırken
avuçlarımın arasında dökülen taneleri seyrettim
evreni dünyayı
zamanı düşündüm
geçen zaman dilimlerinde
şu an olduğu gibi
boşuna yaşadığımı hissettim

bilmem kaçıncı yaştayım şu an ömrümden ömür gittiğinden beri ölümün soluğunda yaşıyorum...
Belki bazı şeylere çare bulamayız
her şey avuçlarımın arasından
kayıp gitmiştir
kum taneleri misali
elimizden hiçbir şey gelmiyordur
sol yanımızda atan o şey
o anları hatırlarken
çılgınlar gibi atmıyordur
beklilerin cehenneminde
yaşayıp duracağız biliyorum
düşünüp duruyorum artık olmayacağını düşünmek
beni bir yıkıma uğratıyor
elden ne gelir
onu da bilmiyorum
bazen bulutları seyrediyorum rüzgarın onların sürüklerken
ben seni izliyorum
sadece simsiyah bulutların ardında güneş ışığının
yansımasını seyrederken
her şeye dair bir umudum diriliyor
her günün
bir sonu olduğu gibi
her gecenin de
bir sabaha olduğunu biliyorum
belki şimdi tam da şu an
hayalperest şeyler düşünürken aslında seni
sonsuza kadar kaybettiğimin
farkına varıyorum
arafta sıkışmış duruyorum
her şeyden bir tedirginlik
her şeyde bir durgunluk var artık çizginin diğer tarafına geçemiyorum korkuyorum
yapamıyorum
gibi düşünceler
beynimi istila ediyor