Uzaklarda Şiiri - Arslan Yılmaz

Yine bu akşam da gönlümü yıktın
Güllerimi aldın diken bıraktın
Yine ben toprak sen üstümde leylaktın
Hadi git de dinleneyim diyemedim

Uzakta,uzaklarda gülüşün hep uzakta
Anlar mısın bilmem sana gelsem her hafta
Olsaydı yeterdi bir kırık resmin rafta
Bakıpta avunurdum nasip bile görmedin

Yine kırık yine üzgün kalbim yine perişan
Seninle olmak istiyor devamlı her an
Avutuyor beni hülyamda olman
Gerçekte bir defa sevinemedim

Kırmam lazım kalemimi yırtmam lazım defterimi
Silmeliyim düşümden unutmak için derdimi
Değer mi bilmiyorum harcadığım kendimi
Hep söyledim sözde kaldı tatminkar olamadım

Solsun çiçek neye yarar maşukum olmayınca
Sussun dilim ne çıkar sana söylemeyince
Yıkılsın köşkler,hanlar sen içinde olmayınca
Yaşamak keder oldu gamdan kurtulamadım

Sanki duyacak mısın yazdıklarımı
Sanki çekecek misin çektiklerimi
Bir Mevlam biliyor bir de ben beni
Dileğim gül vermekti dalından alamadım

12.010.1985
Cumhuriyet Ünv. Sivas