Uzaklarda... Şiiri - Metin Kaya İlhan

aç pencereni her sabah
ister güneş doğsun camlarında isterse kar taneleri olsun
aç pencereni her sabah
ister yol yol yağmur taneleri akmış olsun dışında
isterse rüzgarlar yalasın utanmadan camları
gizlice bak; çaktırmadan...
gün; güneş ile merhaba diyorsa sana
incitmeden aç pencerini ve camı öp; güneş görmeden
kıskanmasın sıcaklığını sana olan sevdamın
korkarım daha doğmak istemez ufukların ötesinden
kilometrelere meydan okuyacak her sabah öpücüklerim
yapışıp kalacak pencerene mütemadiyen...
gün; kar ile karşılamışsa seni soğuk bir kış gününde
kar taneleri al avucuna ve beni gör
gör nasıl sana yandığımı; erirken avuçlarında
suları dökülsün avuçlarına gözpınarımdan dökülürcesine
tane tane milyonlarca sevgi nağmesinde
gün; yağmur ile selamlamış ise seni
utanma; konuş yağmur taneleriyle karşında ben varmışım gibi
ıslak ıslak sevdalar yolladığımı hisset kilometrelerce uzaklardan
tane tane al yüreğine yağmurun nağmesini
al ve ısıt gözbebeklerinin sevgi kokan güvertesinde
gün; rüzgarla merhaba demiş ise sana
ardına kadar aç pencereni; odalarına ben dolayım
görünmez fırtınaların küpeştesinde uçup geldiğimi hisset
derin bir nefes al kimse görmeden
ciğerlerine indir sevda kokan nefesimi rüzgarda
ve
kimsesizliği en acısıyla yaşayan ruhumu anla
nasıl yanıyor sensizliğin izbelerinde
uzaklarda...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON