Uzaklara Dalıp Şiiri - Erdal Alga

Uzaklara dalıp dalıp gidiyorum
Kimseyi getiremiyorum yanımda düşler aleminden
Gözlerimi ilk kırptığım an
Uzaklar daha bir uzaklaşıyor, işkilleniyorum.
 
Uzaklara dalıp dalıp gidiyorum
Kış diyen yok, yaz diyen yok
Bir gün donup kalacağım ekside, eksikliğinde
Kaçarı yok.
 
Uzaklara dalıp dalıp gidiyorum
Acemi bir yüzücüyüm aşkın okyanusunda
Kurtuluş en yakın karada
Etrafta kara yok, umarı yok.
 
Ankara’dayım, kıştayım, zordayım
Bir kalbin mezarı başındayım
Gri bir mevsim, gariplenmişim
İnciler düşürmüşüm, burnumda toprak kokusu
Soğuk keskin bir metal gibi dayanmış boğazıma
Deniz yok ki kışı ısıtsın
‘’Şeniz’’ yok ki döşü ısıtsın.
Ben uzaklara gitmeyim de nedeyim?
Ben uzaklara dalıp dalıp…
Ben uzaklara…