‘’Doğduğum şehir Özalp’e ithaf ediyorum’
Yalınayak yürüyorum
Yalın vücut düştüğüm topraklarda
Acıtmıyor tabanlarıma çentik düşerek
Adımlarımı tarihe şahit gösteren dikenler
Acıtmıyor yoksulluğumu sofraya yayan mazim
Güneşe ilk gülen şehrin çocuğuyum
Karanlığı ilk öpen şehrin masumu..
Özlem ve merak kaplıyor üryanlığımı
Köhneleşmiş sokaklarda,
Çocuklar karşılıyor küçük bedenleriyle
Yüreğimden tel tel damarlar çekiliyor
Tenha sokaklar uyanıyor cıvıltılarıyla
Toprağa bulanmış minik kirli yüzlerinden
Mutluluk akıyor,nasır tutmamış avuçlarıma
Şaşkın bakışlarından ferahlatan ışıltılar…
Köhneleşmişlik arasında kalan kadim güzellik
Kokusunu yitirmemiş iğde ağaçları
Kırık dallarında büyüttüğü cazibe
Bahçe duvarından temaşada sokakları
Mazimi sorgularken âh çektirecek tek şey
Yokluğu yüreğimi kanatan
Dikenlerde boy veren güllerin yokluğuydu
Şimdi güller,laleler ve nice envai çeşit kokular varsa da
Uzatabileceğim kollar başka diyarlarda.
Ey sessizliğin yorgun barınağı
Her gelişimde bir şeyler alacaksan eğer
Bırak acılarım burada kabuk bağlasın
Yüzümde handeler eskiterek geldim sana
Bırak tahayyülümdeki yüzün silinmesin
Mazime şahitlik etsin.
Özalp-26,07,2004
Kayıt Tarihi : 30.12.2004 14:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her gelişimde bir şeyler alacaksan eğer
Bırak acılarım burada kabuk bağlasın
Yüzümde handeler eskiterek geldim sana
Bırak tahayyülümdeki yüzün silinmesin
Mazime şahitlik etsin.
Hüzün şiirinin güzel örneklerinden birini okudum.
Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)