Uzaklar Yaklaşıyor, Yakınlar Uzaklaşıyordu

Kanat çırparken gurbet kuşları,
Dönmek umuduyla uçuyorlardı.
Yaprak dökerken mevsim ağaçları,
Çiçeklerle geleceklerini biliyorlardı.

Güneş batarken dağların arkasına,
Sevinçle bekliyordu ertesi sabahı.
Yeni günler doğurup aydınlık şafaklarda,
Bir daha gelmenin naralarını atıyordu.

İçerimde yatan kosksoca yiğit,
Kıvrılıp küçülmüş kendini tanımıyordu.
Ne güzeldi bir daha dönmek,
Soluklar azalmış, gemi batıyordu.

Gurbet kuşları, mevsim ağaçları,
Sabahları getiren güneş geri geliyordu.
Ben neresindeydim yaşamanın,
Uzaklar yaklaşıyor, yakınlar uzaklaşıyordu.