Uzaklar Eriyor Şiiri - İsmet Bülent Tan

Güneş damladı şimdi gönlüme,
Gül yüzü aydınlandı aşkın,
Sebepsiz ayrılık tutuştu elimde.
Kavuşmak zamanı düşlerim,
Günün ay vaktinde.

Bırak yollar gitsin
Benden uzak bildiği yere
Kokun doldurdu tüm yılları
Sesini duydum,
“Beni çağırdın biliyorum”
Niye çağırdın bilmiyorum
Nefesin değdi tenime,
Şimdi yalnızlığı uğurluyorum

Dolsun ömrüme sesin
Aydınlıktan önce ışığın vursun
Gülsün gözlerim istiyorum
Nefes almak istiyorum
Seninle yine ay ışığı altında
Aşk kadehine sevdayı doldurmak istiyorum
Dokununca beyaz tenine parmak uçlarımla
Kül olacak diye korkuyorum

Tadın çıkmayacak aklımdan,
Savrulacağım rüzgârlar peşinde
Beyaz göğsüne düşecek yorgun bedenim
Şimdi aşk derken uyanacağım
Zamanı daraldı vaktin
Gün dönüyor sabaha
Şimdi dokunmak deniz dalgalı saçlarına
Al götür beni bildiğin uzaklara
Tutuşmak zamanı yüreğin
Bakışlarım eriyecek pembe tende
Aksın ırmaklar
Bulsun kendini
Sahilinde gönlün
Uzaklar eriyecek biliyorum

14-10-2009