Uzaklar kalemsiz, çocuk
Uzaklarda çocuklar kalemsiz
Güneş ısıtmıyor oraları
Yıldızları parıltısız duruyorlar
Sanki bir bekleyişteler
Sanki duada hepsi
Dualarında da sessizler
Bir ev ve etrafında yüzlercesi
Ayakbağı buralar insanlara
Gidemiyorlar ve
Daha bağlanıyorlar doğurdukça
Tarlaya gidip gelenleri
Kahvelerde sinek ezenleri
Oyunlarına eziyet ekleyen çocukları
Hiçbirisini görmüyoruz evlerimizde
Ekranımıza gelecek kadar şöhret değiller
Uykuları bir peri masalı onların
Bizim ki gibi karabasanlarla dolu değil
Gözleri yalanımız gibi kıvrak değil
Dosdoğru içine bakıyor insanın
Yalanları yok onların, çocuk
Oyuncakları yok ki yalanları olsun
Uzaklar kalemsiz, çocuk
Uzaklarda çocuklar kalemsiz
(21-2-2002)
Sabri GürbüzKayıt Tarihi : 14.6.2002 01:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!