Deli rüzgârların esip de savurduğu,
Bir başka alemdir uzaklar.
Sıcak çöl akşamlarındaki,
Kum fırtınaları gibi.
Karartıyor kafaları bir başına,
Karıştırıyor renkleri birbirine
Ve kopuyor, kopartıyor bağlarını,
Bir gemi halatı gibi.
Uzaklar ayrılıkları da birlikte taşıyor;
Uzaklaştıkça menzilden,
Başka duygular yaşatıyor yüreğinde insana;
Kavuşmak duygusunu körelterek.
Uzakta kalmanın tesiriyle,
Erkekçe sevmenin bir erdemi
Veya bir kadın rahmindeki döl gibi,
Umut tohumları ekiyor toprağa.
Doğum sancıları çektirerek,
Birden uzaklar kavuşma ümidi ile
Nefeslerin tutulduğu yer oluyor
Ve insana, vatan sevgisini hatırlatıyor.
Sami Sefer Coşkun
Kayıt Tarihi : 23.12.2020 22:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sami Sefer Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/23/uzaklar-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!