Uzaklar Şiiri - Fatih Bacak

Sessizliği bir idam gömleği gibi geçirmiş sırtına
Efkarıma boylu boyunca uzanmış gece
Fermanı kanla imzalanmış bir yalnızlıktır şimdi çektiğim
Uzaklarda kapılar ardına kadar açık
Uzaklarda kapılar bir bana kapanık

Uzanıp yıldızlara karşı karanlık ekiyorum yüreğime
Yüreğim dar ağacının kıyısında titreyen hercai bir menekşe
Sessizliğin içinde sesler var ayırt ettiğim
Uzaklarda sesler neşeli, sıcak
Uzarlarda sesler bir bana yasak

Öksüz bir çocuk gibi, kırık düşler kiralıyorum rüyalarıma
Gözlerim ince bir dal gibi sürüklenmeye hazır
Akarsular vuruyor inadına göz bebeklerime
Uzaklarda sular durgun, temiz
Uzaklarda sular bana karışır, ruhum kirli bir iç deniz

Işıklar fiyakalı gösteriyor kentin yalnızlığını
Birbirimize benziyoruz koskoca kent ve ben
İkimizde geceleri ölüyoruz fiyakalı ışıklar altında
Ölüm değildir korkulan aslında
Korkulacak olan kendini yaşarken öldürmektir
Uzaklarda ölüler var acılara batık
Uzaklarda ölüler her şeye açık sevdaya kapanık